16. Juli 2024

Ha schlächt g’schlafe, d Matratze isch z weich, ds Chüssi o, duss rägnet’s zytewis. Es isch aber ruehig, ke Verchehr hie.

Der zwöit Tag faht schön a. Es het weni Wülchli. I bi z früech uf u gah afe einisch chley gah loufe, – d Änte am See unger gah grüesse.

De isch es Zyt für Zmorge. Si hei es rächt grosses Büffee uf ‹boue. I stune, – wie i me grosse Hotäl.

Hüt müesse mer churz zrugg uf ‹Freiburg›, mi Infrastruktur ufmotze. Hät i dra dänkt u ds Ladekabel für d Uhr mitg’noh, wär das nid nötig.

Ds Zügli fahrt am nün ab zähni u dank der Gäschtecharte isch es sogar ‹unendgeldlich›. Im Bähnli het es wieder wahnsinnig viel Lüt, derzue Chinderwäge, Velo, und und und – eis G’stungg.

Vom Bahnhof us hilft d Tante Google wyter bis zum Mediamarkt. Mit chley stürme, grüble u sueche chum i zum Ziel.

Zfride geit es i Richtig Münschter u dert zum Zmittag: ‹Pfifferlingrisotto›. Das isch fein, aber rächt maschtig. I muess de bim Znacht chley hushalte.

Nach em Ässe loufe mer no dür d Märitstäng. Was da alles wott u sött verchouft wärde. Bi de Läde isch grad glych. Es het Settigs u Settigs, Nötigs u Unnötigs aber Allergattigs. Viel isch Ramsch us China u billig oder de grad sogenannti Volkskunscht (aber de zum Teil o us China).

Mi fröit, dass d Wasserlöif i der Stadt vo de Ching beläbt wärde. D Schiffli, wo vo händicapierte Lüt g’macht wärde, mache Fröid.

Na de drüü näh mer wieder der Zug uf Titisee, wo mer vor de Viere itrudle. E chlyne Zvieri bim Italiäner weckt wieder.

Nach me Pöiseli göh mer de no gah znachte. Miner Vorsätz si de grad chley vergässe… – Der Salattäller isch z gross u mi Buuch isch z voll.

Scho öppis na de sibne loufe mer wieder bi der Chilche verby zu üser Ungerkunft. Chley früech, aber i muess no chley Tägscht u Föteli tischele.

Morn muess i gah loufe!