isch gar nüt los bi mir. I bi nid ungerwägs, i bi daheim; – ömu meischtens.

I tröime chley vo all dene Reise, wo n ig ha dörfe mache u warte der nächscht Früehlig ab.
Bis dert häre, – öppe es Salatblettli u zfriede abhange…

Irgendeinisch bi n i wieder ungerwägs, – de git es nöii B’richte. Bis denn cha me ja die alte Bildli u Tägschte uf de Sitene rächts aluege.