Dr Rio Urubamba isch sicher e schöne Fluss. Wild, mit viel Wasser u lut.
Datum: 11.02.2025 Ufenthalt: Ollantaytambo –
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Erläbnis:
Mi Nacht verlouft i verschiedene Abschnitte, erschte Teil: probiere normal z schlafe, zweite Teil: sech ergere, will me geng wach wird. Dritte Teil: mit em chlyne Chüssi uf em obere Ohr probiere. Der Urubamba isch unbarmhärzig. Das Tose vom Wasser schüttlet no fasch mis Bett. Ds Chüssi minderet d Tön, aber i schwitze im Bett wie ne Bär. Irgendeinisch isch de aber der Wecker nache.
Es isch füfi, ufstah, düschele, packe, zmörgele u am sächsi bi der Busstation si. Dert öppe es halb Dotze Mal ds Billiee zeige, istah u wieder nöi istah, u nach längem gäg die siebne isch me im Bus. I der Zwüschezyt het es mehrfach u verschieden starch g’rägnet. Im Zickzack geit es de der Bärg ueche. Ja, u de chunnt me uf däm Bärg a, wo me scho so viel g’läse het, Bildeli u Filme g’luegt het u, – de isch es doch angersch. Rägne tuet es nümm nennenswärt.
Bis mer uf ds Inka-g’länd dörfe, müesse mer warte.
Nach wytere drü bis viermal ds Billie zeige u äbesövu centimeterwiis vorrücke, dörfe mer de äntlige iche i die frömdi Wält. Die Stadt i de Ande, wo mal 700 bis 1000 Mönsche g’läbt hei, isch i de Grundrisse no total guet z g’seh. Machu Pichu het fasch nume ds Organische verlore i dene drütusig Jahr. Alles, wo us Holz g’macht worde isch, d Tüecher u d Binse für ds Dach si wäg.
Natürli si o d Inka wäg. Es git zwar i allne mügleche Schattierige verchleideti «Inka», so wies o rekonstruierti Hüser git. Der gröscht Teil vo de Boute si aber nach de Usgrabige nume g’sicheret worde.
Bekannt isch Machu Pichu dür e Hiram Bingham III worde. Er het dä Ort zwar nid entdeckt, aber uf ere Expedition wieder g’funge, u mit em nötige Gäld bekannt g’macht. Usserdäm het är die nötige archäologische Ungersuechige initiiert.
No vor de achte si mer uf em Bärg am Loufe. Der Wäg füehrt us me Wäldli use u de geit es obsi. Fasch mit jedem Schritt g’seht me meh vo dere Wulchestadt. Es isch beiidruckend u me wird fasch chley ehrfürchtig, wäre da nid soviel anderi Tourischte uf em G’länd. Heinz u ig, mer trenne üs. Jede geit i sim eigete Tämpo düre.
Am Scjluss, bim Usgang träffe mer is wieder. Mit em Bus geit es em Mittag wieder nidsi.
Zmittag ässe mer i me feine Reschturant, em Izisami.
Der Nami verbringe mer g’müetlech in Agua Calientes. Käfele, umehocke, im Märit schnöigge, beurteile, bewundere, schnöde, sprüchle … zwüschedüre döse.
Am halbi siebni faht de d Zugfahrt dür d Nacht a, – wieder nach Ollantaytambo.
Itz si mer i üsem Hotäl mit üsem Gepäck; u chley müed.