Mamma Mia het das g’rägnet letscht Nacht. Mer si no einisch ds Pacacha am See. Es isch chalt u nass. Hüt Morge g’seht es zwar so us, wie wenn itz trochner Wätter chiem.
Datum: 05.02.2025 Ufenthalt: Abancay –
Erläbnis:
Der Abschied zieht sech, es si liebi Lüt hie. Churz nah de achte si mer de aber doch uf der Pischte. Vo Pacucha über San Jeronimo fahre mer südöschtlech i Richtig Tintay. Das Land hie wird intensiv bewirtschaftet. No i höchschte Höchine het es Ächer, u de nid öppe nume chlyni. Bewirtschaftet wärde si meischtens vo Hang. Aber o hie wird viel Chemie b’brucht. Mer si im Land vo de Härdöpfu: blaui, roti, wiisi i allne Farbe u Grössene git es se.
In Curamba b’sueche mer d Ruine vo re alte Inkastadt. Z g’seh si no d Grundmuure vo de Hüser, der Zeremonialplatz, e mehrstöckegi Pyramide u e Teil vo der Inkastrass. Es isch e Schöne Platz hie. Anschinend het o die hütegi Bevölkerig no e Bezug derzue. Es wärde o hie no Fescht abg’halte.
Dür die grossartegi Bärgwält vo de Ande füehrt der Wäg itz nördöschtlech. Ziel isch hüt Abancay. Mer si zitig da u chöi no ichoufe, Gäld abhebe u der Cämping ussueche.
Nachhär göh mer i warme Quelle gah bädele. Näb em Rio Lambramas trätte schwäfelhaltegi Wasser us em Fels, wo ganz versinteret isch. Es isch e chlyne Ort, mit öppe vier Wasserlöcher, wo weni Lüt häre göh. Das isch sicher e Vorteil. Näb üs si öppe no es halb Dotze Lüt da.
Wieder zrügg im Cämping chunnt ds übleche Abeprozedere u de müesse mer gah pfuse. Tschüss!