Slowenien Tag 12

Bled


Zdravljica“ (deutsch: Trinkspruch, Prosit) ist der Name der Nationalhymne Sloweniens. Sie basiert auf dem gleichnamigen Gedicht des im 19. Jahrhundert lebenden slowenischen Dichters France Prešeren. Das 1844 veröffentlichte Gedicht spielt in der Geschichte des Landes eine wichtige identitätsstiftende Rolle.
Žive naj vsi narodi
Ki hrepene dočakat‘ dan
Da koder sonce hodi
Prepir iz sveta bo pregnan


Da rojak
Prost bo vsak
Ne vrag, le sosed bo mejak!

Da rojak
Prost bo vsak
Ne vrag, le sosed bo
Ne vrag, le sosed bo mejak!

Ein Lebehoch den Völkern,
die sehnend nach dem Tage schau‘n,
an welchem aus dem Weltall

verjaget wird der Zwietracht Grau‘n;
wo dem Freund
Freiheit scheint,
und wo zum Nachbar wird der Feind.

Text: Luiza Pesjak (1828–1898)

Föteli vo hüt:

blank

Mi düecht ds Wasser scho chley chalt.

blank

Öb ds Glück ächt winkt?

blank

blank

blank

Datum: 07.09.2025
Übernachtig: Ramada Kranjska, Kranjska Gora
Erläbnis:

Der hütig Tag faht bim Zmorge ersch am halbi nüni a. Ds Hotäl in Kranjska Gora, wo mer übernachte, het si ner beschte Tage scho g’ha. Dass der Safe nid funktioniert, ds Fänschter irgendwie o kaputt isch u d Dusche sech nid rächt laht la fixiere, da ha n i drüber ewäg g’luegt.
Ds Zmorgebüffe isch de aber riiesig u o rächt guet.
Es het eifach Masse vo Lüt u der Spyssaal isch e Turnhalle. Im Winter isch hie Wintersport a g’seit. Itz, im Summer het es Velofahrer, odet Biker, u vo dene het es viel. Dernäbe stige im Hotäl Töfffahrer ab, u o vo dene het es massehaft. Währed mer zmörgele, hole si ihrer Töffe us em Chäller. – Me versteit sech fasch nid am Tisch.

Mer hei beschlosse, hüt nach Bled z fahre. Der See dert, e Bärgsee, het e Grössi, wo me z Fuess cha umrunde. Da mer ja sider geschter mit em Outo ungerwägs si, isch es kes Problem, dert häre z cho. Mer parkiere üse fahrbar Ungersatz i re Art Feschtig, oder Kasärne i der Nechi vo Bled. Vo dert probiere mer, müglechscht naach em Wasser drum ume z loufe. Mer si nid allei! Es isch e wahri Völkerwanderig wo da passiert. Mit Hund, Velo, Chinderwage, Fischruete u Fischercharre, am Schlärpele, am Jogge, allei, z zweit, mit Familie oder als Gruppe; – ir glyche oder ir Gägerichtig: ME isch ungerwägs!  Mir ja o, – es chunnt mer vor wie am Titisee.

Am ‹obere› Ändi vom See, mer hei no nid e Drittel vom Wäg zrüg g’leit – , chehre mer zu me Kafi u re slowenische Cremschnitte i. Das Turtestück isch verfüehrerisch!

blank

Ruine vo re Villa am See

blank

Vo dert obe isch mal regiert worde

Vo dert geit es bim Ruederzäntrum verby gäg Bled zue. Wil der Wäg no läng isch, zeige mer Usduur. Bis em drü em Nami si mer de ume, trotz ständigem fötele. Ds Outo isch no da, der Parkplatt isch nid grad billig, aber was wott me. Uf em Heiwäg no gah z käfele schyteret am nid vorhandene Reschturant im Dörfli Vrba. Nah de viere, wieder im Hotäl in Kranjska Gora, het es de eis u mer chöme zum nötige Koffein.

So um die halbi achti göh mer fein gah ässe. Mi Pizza isch z gross.

Schreiben Sie einen Kommentar

Ihre E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert