14. 7. Vo Emmette uf Niderbaue u de zur Stockhütte u wieder ache
I hocke hie im «Wandeli». Z hingerscht im Täli unger ere Feuswang. (Hoffentli si dobe kener Steine locker.) Es isch fasch zwöufi u i ha meh aus d Häufti vo der Strecki hinger mer. Die Wanderig hütt z mache, ha n i geschter beschlosse. Vom Wätter här schint hütt der bescht Tag z si. Drum bi n i bezyte im Hotel wäg u mit der Baueseilbahn i d Höchi. Zersch ha n i zwar no eine müesse sueche, wo mer es Bilie verchouft u de d Bahn startet, aber es isch aues guet cho, sogar mit AHV Ermässigung. Dä Wäg wo n i mache, isch eigetli e ‚Wiudbeobachtigspfad‘, aber es si mer ussert Guschti u Chüeh weni Vicher begägnet.
Mängisch geit es vei obsi. 😉
Aber o Möntsche si hie dünn g’sähit: dä wo d Bahn bedient het, d Aupwirti, wo ds Ichöif us em Gondeli brucht het, e luschtegi Älplerfamilie mit viiiiiu Ching uf em Traktor u hie sitig e Senn uf sim Quad wo nid g’rad g’sprächig isch g’si. Tourischte het es kener. Obschon, Emmette isch e typische Tourischteort. Es Dorf mit viu z viu Boute u weni Seel (aber derfür ere grosse Chiuche…). So, i muess wyter. Zwüschedüre schynt d 😉 u gäge Abe chömm der 😉 wieder.
Es isch zwänzg ab eis u i bi scho fasch uf em Wäg zur «Schattiger-Stock-Bahn». Viu z früech. Es isch warm worde u i ha müesse ‚es Jäggli‘ abzieh. 😉
Grad vor mir isch der Schwalmis u der Oberbauestock. Gebiet, wo vo Herdeschutzhüng bewacht wärde. Hinger dranne isch de ds Isetal, wo me scho mehrmaus vo Wöuf g’hört het, (u wo o der letscht Urner Bär tödt worde sig. Schliessli ha n i ja dert vor Jahre es Lager g’ha u das müesse lehre u wytergäh. 😉)
I der Zwüschezyt, es isch fasch zwöi, bi n i uf ere währschafte Strass a cho u es het sogar es Outo g’ha, wo mer isch egäge cho. Ah ja u denn, wo n i der Färnitalbach überquert ha, si mer sogar zwöi Exemplar vo de Touristi alpinensis begägnet. Si hei ds gliche Problem g’ha wie n ig: ‚troche über ds Wasser z cho‘. 😉
Ja, je witer dass ig chume, deschto meh Zivilisation het es. D Strass het Verchehr. Im Bärgreschturant isch zue, – zweni Chundschaft vermuete n i, (es steit zwar wägem Wätter). I verschiebe ds Ichere u fahre mit der Gondle wieder ache. Scho vor de Dreie bi n i wieder im Hotäu. Itz bi n ig da em Süffle, u überlege, was ig morn wott für näh.
… aus gäb’s ke Wäg!
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Irgendwie wird ds Wätter geng wie besser. Dusse schint d Sunne u i muess no chlei use.Jojo, der Wätterb’richt het äuä doch rächt. Es isch haubi sächsi u vo Sunne ke Spur meh. Es täuerlet u irgend einisch chunnt de der Räge wieder.
